گریه ابراهیم (قرآن)از فضایل ابراهیم علیه‌السلام که در آیات قرآن به آن اشاره شده، «گریه» است. ۱ - گريه‌ی بسیار حضرت ابراهیمگریه و دعاى بسيار از فضايل ابراهيم علیه‌السلام: ۱. «... إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لأوَّاهٌ حَلِيمٌ؛... به يقين، ابراهيم دلسوز و بردبار بود.» بر اساس روايتى از امام صادق علیه‌السلام «اوّاه» به معناى بسيار دعاكننده و گريه‌كننده، است. ۲. «إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ؛چرا كه ابراهيم، بردبار و دلسوز و همواره رجوع كننده به سوى خدا بود.» ۲ - گریه هنگام تلاوتگريه ابراهيم علیه‌السلام هنگام تلاوت آيات خداوند: «وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ... • أُوْلَئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ ... وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا؛در اين كتاب، ابراهيم را ياد كن، ... آنها پيامبرانى بودند ... و از كسانى كه هدايت كرديم و برگزيديم، كسانى كه خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، هنگامى كه آيات خداوند رحمان بر آنان خوانده مى‌شد به خاك مى‌افتادند، در حالى كه سجده مى‌كردند و گريان بودند.» برداشت فوق بر اين اساس است كه «ممّن هدينا واجتبينا ...» را بيان ديگرى براى همان پيامبرانى بدانيم كه در آغاز آيه به آنان اشاره شده است. ۳ - عناوین مرتبطفضایل ابراهیم (قرآن). ۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۱۳۱، برگرفته از مقاله «فضایل ابراهیم علیه‌السلام (گریه)». |